De waarheid over frustratie, spiritualiteit en verantwoordelijkheid
Ik voel frustratie in mijn systeem opkomen.En oeh lala… ik weet dat veel spirituele mensen daar iets van vinden.
Dat boosheid of frustratie niet passen in een verlicht bestaan of een leven vanuit je essentie.
Maar weet je?
Ik merk juist dat frustratie waardevol is.
Het brengt me in contact met mijn diepere zielsmissie.
Het herinnert me aan mijn taak.
Het laat me voelen dat ik leef.
Ik neem daar ‘full responsibility’ voor.
Ik projecteer het niet op de wereld. Ook al triggert iets of iemand mij.
De trigger is van mij. De pijn is van mij. De verantwoordelijkheid ligt bij mij.
En ja, soms word ik getriggerd als ik zie wat er in de wereld gebeurt:
- Mensen die geen verantwoordelijkheid nemen.
- Mensen die zeggen te willen groeien, maar er eigenlijk niets het werk voor willen doen.
- Mensen die dromen van duurzame verandering, maar als het te heet onder de voet wordt, weer kiezen voor de quick fix of comfortzone.
Veel mensen roepen dat ze willen leven vanuit hun essentie. Geleid door hun hogere zelf.
Maar ondertussen zwaait hun geconditioneerde zelf nog stevig de scepter.
In het Westen zie je het overal:
“Doen om te kunnen zijn.”
Je dag beginnen met meditatie, ademwerk, affirmaties en vibratieverhoging.
Op zich prachtig.
Er is niets mis met de beoefening an sich.
Maar wel met waarom je het doet.
Want als je het nodig hebt om te kunnen ZIJN, ben je nog steeds gevangen in afhankelijkheid.
Veel mensen hebben die rituelen nodig om zichzelf te herstellen van het dagelijks verdwalen in de illusie.
Ze raken in vergetelheid zodra ze weer meedoen aan het drama, zich verliezen in werk, in gewoontes die ze omlaag trekken.
En zo blijf je slachtoffer van je realiteit, in plaats van creator
Je wéét het wel.
Je wéét wat goed voor je is.
Maar je vertikt het.
Je blijft kiezen voor de snelle, tijdelijke oplossing, omdat je niet écht durft te springen.
Niet écht durft over te geven.
Niet écht durft te leven.
En dus blijf je hangen in je comfortzone.
Kies je voor schijnveiligheid.
En zet je je diepste zielsverlangens in de ijskast.
Waarom?
Waarom saboteer je jezelf?
Waarom loop je weg voor je taak?
Waarom blijf je jezelf in de maling nemen?
Je weet dat de wereld op je wacht.
Dat jij iets te brengen hebt wat er nog niet is, maar wel hoort te zijn.
Dat je impact te maken hebt.
Dienstbaar. Echt.
Maar zolang je jezelf iedere ochtend moet oppeppen om in de juiste vibratie te komen, houd je jezelf vast aan dat wat je niet meer dient.
Je hecht nog teveel waarde aan het oude.
Het is tijd
Tijd om los te laten.
Tijd om te kiezen.
Tijd om volledig eigenaarschap te nemen.
Je hoeft jezelf niet meer te fixen.
Je hoeft niet meer te wachten tot je klaar bent.
Je hoeft alleen maar te kiezen:
te kiezen voor je ware zelf.
te kiezen voor het leven.
te kiezen om de creator te zijn die je altijd al was.
De wereld wacht op jouw essentie.
Niet morgen. Niet later.
Nu.
💚
