Hoe wil jij herinnerd worden als je er niet meer bent? Een vraag waar je misschien niet dagelijks mee bezig bent. Mij heeft deze vraag veel helderheid gebracht over mijn te varen koers in het leven.
Een jaar geleden was ik op een event voor ondernemers. Een van de gastsprekers, Marcel Lahaije, stelde zich voor dat hij was overleden en dat de gehele zaal bij zijn uitvaart aanwezig was. Hij droeg zijn eigen afscheidsrede voor. Dit raakte mij diep. Het is een zeer waardevolle manier om naar jezelf te kijken. Je bekijkt jezelf namelijk even vanuit de ogen van een ander, je stapt letterlijk uit je eigen perspectief en dit heeft me heldere inzichten gegeven.
In de auto terug naar huis improviseerde ik ook hardop mijn eigen afscheidsspeech. Ik wilde nog een stapje verder gaan. Ik deed dit vanuit de ogen van mijn zoon. En dit was heftig voor me. Ik veronderstelde dit nog eens te doen op video en dat vond ik best spannend. Het heeft niet voor niets een jaar geduurd voordat ik het aandurfde.
Ik trok de stoute schoenen aan en kroop in de huid van mijn eigen zoon, die als 60-jarige afscheid neemt van zijn vader, Sander de Zwart. Hij bereikte een respectabele leeftijd van 90 jaar. Bekijk hier de video, een praktische oefening om in dieper contact te komen met je emoties:
