De einzelgänger in de HSP: Ben je zo of doe je zo? Misschien herken je hem wel in jezelf: de einzelgänger.
- ✨Graag op jezelf, want dat geeft rust…
- ✨In je eentje kun je lekker je eigen gang gaan zonder je aan te hoeven passen…
- ✨Als je alleen bent heb je weinig te maken met onverwachte prikkels en stimuli…
Het voelt heerlijk om alleen maar rekening te hoeven houden met jezelf. En toch knaagt er iets.
De zelfhulpboeken over hooggevoeligheid moedigen je (onbewust) aan om je af te zonderen en niet teveel situaties op te zoeken waar je bloot staat aan prikkels. Ze doen je geloven dat je uit zelfbescherming niet te veel samen met anderen moet doen, omdat jouw systeem dat niet aankan.
Er is één maar…
Je gaat je steeds meer alleen voelen, misschien zelfs eenzaam. En als je diep in je hart voelt, dan snak je juist naar oprechte verbinding en contact.
Maar omdat het verhaal over HSP vaak gaat over ‘voorkomen van’, ben je gaan geloven dat een rijk sociaal leven niet aan jou besteed is. Hierdoor ontzeg jij jezelf onbewust een gevoel van zingeving en plezier.
Bindingsangst
Ik vermoed zelfs dat de ‘einzelgänger’ in de HSP een overlevingsmechanisme is, die je ook in je ondernemerschap in de weg staat. Het continue spanningsveld tussen het verlangen naar verbinding en ook de angst voor verbinding. Waardoor je misschien op cruciale momenten in het ondernemerschap een terugtrekkende beweging maakt, schrikt of niet durft door te pakken.
En dan zit de einzelgänger in jou je in de weg. Want die vergoelijkt zijn uit verbinding gaan. Dit geldt ook voor hulp vragen en samenwerken.
Onbewust worden kansen op progressie gesaboteerd door de einzelgänger die vindt dat hij het alleen moet doen. Maar in werkelijkheid zit er een bindingsangst achter en ook een wantrouwen in de medemens wegens vroegere negatieve ervaringen en teleurstellingen.
De einzelgänger en samenwerken
Zelf heb ik regelmatig strijd ervaren in samenwerkingen, zelfs op school al. Dan dacht ik al 10 stappen verder dan meeste anderen.
En had ik vaak het idee dat ik aan dode paarden aan het trekken was. Alles ging zo stroperig. Doodvermoeiend.😔
Met als gevolg dat ik ging geloven dat er slechts twee keuzes waren:
- ✨Hard werken door iedereen aan te blijven zwengelen…en dan maar hopen dat het goed kwam…
of…
- ✨Hard werken door (bijna) alles zelf te doen, maar dan had ik tenminste controle over het proces en het resultaat…
Een blinde vlek
Het heeft heel lang geduurd voordat ik dit in mezelf ging herkennen als blinde vlek. Immers, de buitenwereld spiegelde me juist terug dat ik goed bezig was, ongeacht welke van de twee keuzes ik ook maakte.
Want hoe fijn was het dat Sander altijd mee dacht en regelmatig bij iedereen om een heads up vroeg. Natuurlijk een heerlijke stok achter de deur.
En als ik besloot heel veel zelf te doen en anderen te ontlasten van hun taak, dan werd dat natuurlijk ook gewaardeerd. Je zult begrijpen dat ik altijd hoog scoorde op samenwerken.
Erg leuk om die eer te krijgen, maar het voelde wel altijd als een zware last op mijn schouders.
Ook een valkuil in het ondernemerschap en coachen
Zelfs toen ik startte als zelfstandig coach lag voor mij nog steeds het risico op de loer dat dit oude patroon weer geactiveerd werd. En dat maakte ook dat die einzelgänger in mij nog regelmatig naar boven kwam. Dan trok ik me terug uit angst dat ik teveel klanten zou aantrekken die zich té afhankelijk van mij zouden opstellen.
- Bang dat ik gebruikt of zelfs misbruikt zou worden als plaatsvervangend brein.🧠
- Of bang dat ik alle apen van de ander op mijn schouders zou gaan dragen.🐒🐒🐒🐒🐒
Natuurlijk de grootste uitnodiging naar mijzelf om op mijn plek te blijven staan en het oude patroon te doorbreken.
Ik kwam een angst tegen om alleen maar klanten aan te trekken met het statement:
“Hier heb je mijn probleem, jij moet het oplossen!”
En dat is gewoonweg niet de taak van een coach.
De verantwoordelijkheid daar kunnen laten waar deze hoort te liggen
Primair is ieder mens verantwoordelijk voor zijn eigen leven, zijn eigen denken, zijn eigen emoties en zijn eigen handelen. Toch trof ik ze geregeld: mensen die me als de een of andere waarzegger zagen. Of ik even kon vertellen:
- ✨Wat hun MISSIE op aarde is
- ✨Hoe hun toekomst eruit gaat zien
En ook de verwachting dat ik ze in één klap van al hun blokkades zou afhelpen. Of de verwachting dat we even naar een vorig leven zouden afreizen om de ‘unfinished’ business’ af te ronden. Vervolgens waren ze ook een beetje teleurgesteld als ze niet zo diep gingen als ze hadden gehoopt.
En dan bedacht ik me weer: we werken met JOU onderbewustzijn en daar dient alles zich gewoon aan zoals het zich aandient. Ik ben niet je plaatsvervangende ideeënmachine die alles voor je bedenkt en invult. Dat mag je lekker zelf.
Niet op waarde geschat
Regelmatig werden mijn kwaliteiten niet op waarde geschat en soms ging ik zelfs aan mezelf twijfelen. Zie ik het dan echt zo verkeerd? En dan trok ik mezelf weer een tijdje terug.
Nooit vertrokken van de socials, want er is dagelijks ruime inspiratie om te delen. Wel af en toe (energetisch) verdwenen van de radar als coach. En dan trok ik natuurlijk geen klanten aan. Wat vervolgens weer bevestigde dat ik het allemaal niet goed deed. Maar het was natuurlijk mijn eigen zelfsabotage.
Verkeerde klanten
Mezelf terugtrekken uit angst de verkeerde klanten aan te trekken, maakte me natuurlijk ook onbeschikbaar voor de juiste. En natuurlijk is het ook een fabeltje om te zeggen dat je verkeerde klanten kunt aantrekken.🤪 Want je krijgt precies wat je nodig hebt. Alleen je ego is het er niet altijd mee eens wat het voorgeschoteld krijgt:
-
- Die heeft soms geen zin in teveel gedoe en uitdagingen
- Even klaar met al dat innerlijk werk en steeds weer getest worden 😤
Daarom gaat het soms bewust en soms onbewust uit contact. En dan wordt je weer even die ‘einzelgänger’. En natuurlijk is er niet mis met rust, stilte en even op jezelf zijn.
Maar je weet gewoonweg wanneer je overdrijft in je kluizenaarsbestaan. Want als je eerlijk bent voel je dan een leegte en ga je je steeds eenzamer voelen. Het echte leven heb je nu eenmaal aan te gaan in contact met de wereld en de medemens. Niet door hard te vechten en te strijden, maar door plezier te maken en oprecht te genieten van alles dat zich aandient.
Privé heb ik in de afgelopen jaren een rijk sociaal leven opgebouwd. Met leuke buren die ook vrienden werden.🥳🥂 En mijn vrouw en ik hebben nog steeds een gezamenlijke vriendengroep die in onze jeugd al ontstond vanuit een koor.🎶
Qua ondernemerschap heb ik me lange tijd alleen en eenzaam gevoeld. Af en toe wat samenwerkingen, maar uiteindelijk verwaterde dat steeds weer. Ook heb ik geregeld coaches ingeschakeld om zelf te groeien en te ontwikkelen en mijn netwerk uit te breiden. Toch was dat ook vaak maar tijdelijk, terwijl mijn intentie altijd was om langdurige verbinding te vinden.
Radicale verandering
De ontmoeting met Nico de Jong in februari 2023 zorgde voor een radicale verandering. Er was direct een klik, persoonlijk en vooral ook zakelijk. Dat was wel anders dan mijn eerdere ongelijkwaardige en toxische samenwerkingsverbanden.☠️
Toch besloten we elkaar rustig aan beter te leren kennen, want ook hij had dezelfde teleurstellende ervaringen. We besloten om elkaar te structureel gaan coachen. Ieder vanuit onze eigen wijsheid en expertise. En langzaamaan groeide deze connectie uit tot een goede vriendschap en een krachtige samenwerking.
Ons eerste programma samen
Sinds eind januari dit jaar draaien we samen ons eerste Mentorship programma. En eind maart starten we met de volgende groep ondernemers die meer ontspanning, zingeving en vooral plezier willen terugbrengen in hun ondernemerschap. En wat we ze vooral gunnen is een stevig netwerk om structureel op terug te vallen. Niet voor eventjes, maar voor langere tijd.
Want hoe graag het ego het ook alleen wil doen, als ‘einzelgänger’ blijft het ondernemerschap een zware dobber. Let’s connect!
💚
