Achttien was ik. Ik besloot een groot deel van mijn onschuld en onbevangenheid in te ruilen voor een verstandig en verantwoordelijk leven. 👔💼 Een reis van adolescentie die in 2014 abrupt eindigde.
Burn-out
Ik was toen 35 jaar en werkte inmiddels 15 jaar in vaste dienst bij de Rabobank. Van kassier doorgegroeid naar adviseur en toen door naar teamleider. Daar is mijn liefde voor coaching geboren.😍 Alleen besloeg dat maar hooguit 5% van mijn tijdsbesteding. De rest bestond uit vergaderen, risicobeheersing en vooral veel brandjes blussen.🧯
Toen mijn functie plotseling kwam te vervallen, kwam mijn carrière op losse schroeven te staan. Ik was na de HAVO overal ingerold en nu werd opeens verlangd dat ik mijn HBO werk- en denkniveau kon aantonen met een papiertje.
Dus ik dook in 2010 in de (avond)schoolbanken Overdag werken, ‘s avonds aan de studie en een heel klein beetje tijd voor mijn vrouw en twee zoons. Tijd voor rust was er in die tijd nauwelijks.
Continu in standje overleven
Dat hield ik behoorlijk lang vol, maar in het vierde studiejaar ging ik steeds meer op mijn tandvlees lopen. Het plan van aanpak voor mijn scriptie werd meerdere keren afgewezen. En ik zat ook nog middenin een tentamenperiode. Ik wist niet hoe ik dat allemaal moest managen.
Tijdens een tentamen knapte er iets in mij hoofd. Het werd zwart voor mijn ogen en ik kreeg niets meer op papier. Ik ben de zaal uit gelopen en ben kilometers gaan wandelen. Al mijn opgekropte frustratie, woede en andere verdwaalde emoties kwamen los.
Hoe had ik mezelf zo kunnen verliezen?
Ik voelde me leeg. Ik was op. In de auto naar huis belde ik meteen mijn vrouw. Ze zag het volgens mij ergens wel aankomen, en misschien was ze stiekem ook wel blij.
Want ik was al een paar jaar niet te genieten, afwezig en ging bijna alles sociale aangelegenheden uit de weg. Niet meer de man waar ze verliefd op geworden was. Ik wist ook wat me te doen stond. Ik moest hard met mezelf aan de slag.
Vrijkomen uit het illusionaire plaatje van de volwassen wereld
Want voldoen aan het ideaalplaatje van de ‘succesvolle zakenman’ en het hoog houden van een kunstmatig verworven imago is dodelijk. En ik wist ook direct: ‘Het kan niet onze missie op aarde zijn om onszelf zo de vernieling in te helpen’
Er moest toch iets zijn waar het leven op aarde écht voor bedoeld was? Die gedachte was mijn eerste lichtpuntje aan de horizon. Het was nog een lange weg, dat wist ik.
“Maar kom op, Sander”, dacht ik. “Leer weer spelen en ontdekken!”
Diep geraakt werd ik door het boek ‘Toen ik je zag’ van Isa Hoes. Dat was het eerste stapje terug naar de man die ik nu ben en de Creator die ik altijd al was.
Ik las het in vlak na mijn burn-out. Sowieso geraakt door het verhaal over Anthonie.
Een continue onrust en de eeuwige zoektocht…
Naar wat eigenlijk? Verlichting? Liefde? Rust? Of misschien wel de zoektocht naar zijn ware authentieke zelf.
Die niet zozeer gaat over zoeken of vinden, maar vooral over:
- ✨Erkenning
- ✨Jezelf zien
- ✨Jezelf zijn
- ✨Zelfacceptatie
Ik herkende mezelf in het verhaal.
Een levensveranderende spiegel
Het raakte me omdat je tijdens het lezen van het boek natuurlijk al weet hoe het afloopt.🥲
En dan steeds weer de vraag: Waarom? Die eigenlijk steeds meer als spiegel naar mezelf ging dienen.
Een waarom vraag aan mezelf:
- Waarom zou ik mezelf nog langer inhouden, afremmen en begrenzen in wat mogelijk is?
- Waarom zou ik er in de korte tijd die ik hier als Sander heb op aarde niet het beste van maken?
Je MISSIE voluit leven, zelfs als je die nog niet helemaal helder hebt
Het lezen van het boek gaf me kracht en was tegelijk ook een belangrijk zaadje om mijn missie voluit te gaan leven. Al was toen nog niet helemaal helder in welke vorm dat zou zijn. En als ik heel eerlijk ben:
“Ik weet nog steeds niet wat ik wil worden later als ik groot ben”
Dit vind ik altijd een mooi statement om met mijn klanten te delen, want er valt altijd direct heel veel bullshit weg.
- ✨Het idee dat alles kraakhelder moet zijn voordat je ergens aan begint
- ✨Het idee dat je eerst een compleet uitgewerkt plan moet hebben voordat je überhaupt maar één stap zet
- ✨Het idee dat anderen altijd precies weten wat ze willen en daar moeiteloos naar handelen
- ✨Het idee dat anderen hun succesvolle business in één dag hebben gebouwd
1001 illusies
Er zijn zoveel illusies waarin we zijn gaan geloven en hierdoor vinden we onszelf niet goed genoeg. En vinden we het onszelf niet waard om net zo succesvol te zijn als een ander. En zijn we bang om impact te maken, omdat we niemand willen beschadigen of kwetsen.
Bang om een goeroe te worden die aanbeden wordt. Bang dat je naast je schoenen gaat lopen en een egoïstisch of narcistisch monster wordt als je gaat staan voor wie je bent. Dus je remt jezelf liever af, dan je mooiste leven te leiden. Want daarmee voorkom je in elk geval dat je faalt of een slecht mens wordt.
Dus in plaats van jouw licht volop te laten schijnen en daarmee je waarde met de wereld te delen, kies je ervoor om je eigen licht te dempen, zodat je jezelf en anderen beschermt.
In welke fabeltjes blijf je geloven totdat je werkelijk op je plek gaat staan? Ik vroeg het mezelf oprecht af, zodat ik andere keuzes kon maken.
Welke keuze maak jij?
Wil je dit niet in je eentje uitzoeken en een tijdje een gids aan je zijde? Welkom!
💚
